Czarodziejski Flet

Książę  Tamino  ucieka  przed  wielkim  wężem.  Książę  woła o pomoc  i  pada  zemdlony. Zjawiają  się  trzy  Damy  Dworu  Królowej  Nocy,  zabijają  węża,  a  potem  podziwiają nieprzytomnego  młodzieńca.  Po  przebudzeniu  książę  spotyka  dziwnego  osobnika, ubranego  w  ptasie  pióra,  imieniem  Papageno.  On  opowiada,  że  utrzymuje  się  z chwytania  ptaków  dla  Królowej  Nocy,  i  że  to  on  zabił  węża.  Trzy  Damy  wymawiają  mu  kłamsnwo  i  zakładają  za  karę  kłódkę  na  usta.  Damy  darują  księciu  portret pięknej  Paminy,  córki  Królowej  Nocy.  Tamino  nie  może  powstrzymać   zachwytu.  Za chwilę  zjawia  się   sama  Królowa  Nocy.  Zrozpaczona  Królowa  błaga Tamina,  by  uwolnił  jej  córkę  z  rąk  demona  Sarastro.  Damy  chcą,  by  Papageno  pomógł  księciu  w  jego  misji.  Tamino  dostaje  w  podarunku  czarodziejski  flet,  a  Papageno  czarodziejskie  dzwoneczki.  Obaj  mają  się  udać  w  drogę  wkazaną  przez  Trzech Geniuszy.

Pałac  Sarastro.  Pamina  usiłowała  uciec  prześladowcom,  lecz  została  schwytana przez  czarnego  Monostatosa,  szefa  niewolników  Sarastro.  Spotkanie  Monostatosa z  Papageno,  któremu  udało  się  wślizgnąć  do  pałacu.  Ptasznik  opowiada  Paminie o księciu  Tamino,  który  przybędzie,  by  ją  wyzwolić. Tamino  stoi  przed  wejściem  do  trzech  świątyń:  Mądrości,  Rozsądku,  Natury.  On próbuje  wejść  do  świątyni.  W  rozmowie  z  kaplanem  dowiaduje  się,  że  miał  dotąd mylne  wyobrażenie  o  Sarastro,  który  wiedział  co  robi  porywając  Paminę.  Tamino gra  na  czarodziejskim  flecie  próbuiąc  jego  siły,  a  dzikie  zwierzęta  stają  się  łagodne jak  baranki.

Monostatos  ze  swymi  ludźmi  chwyta  Paminę  i  Papagena.  Jednak  dźwięk  czarodziejskich  dzwoneczków  powoduje,  że  oprawcy  zaczynają  tańczyć  i  znikają.  Nadchodzi  Sarastro  ze  swą  świtą.  Pamina  pada  przed  nim  na  kolana.  Sarastro  nie jest  jednak  demonem,  jak  go  przedstawiała  Królowa  Nocy,  lecz  dobrotliwym arcykapłanem  świątyni  Słońca.  Monostatos  ciągnie  pojmanego  Tamina  przed  jego oblicze.  Zostaje  za  to  ukazany,  a  książę  dowiaduje  się,  że by  zdobyć  Paminę  musi pokonać  szereg  przeciwności.

Sarastro  proponuje  kapłanom,  by  zwalczyć  władzę  Królowej  Nocy trzeba połączyc  Tamina  z  Paminą.  Kapłani  chwalą  Tamina.  Jeden  z  nich  mówi:  „Jest  księciem”. Sarastro  odpowiada:  „Więcej,  jest  człowiekiem”.  Kapłani  wprowadzają  Tamina i  Papagena  w  oczekujące  ich  próby.  Papageno  ociąga  się,  lecz  uzyskuje  przyrzeczenie,  że  zdobędzie  w  ten  sposób  przyszłą  żonę.  Pierwszą  próbą  jest milczenie. Monostatos próbuje prześladować  Pamine.     Królowa  Nocy  zjawia  się  swojej  córce  Paminie.  Sarastro  pociesza  zrozpaczoną Paminę.  Kapłani  zostawiają  Tamina  i  Papagena  w  odosobnionym  miejscu,  gdzie  trapi ich  głód  i  pragnienie.  Tamino  dochowuje  milczenia,  podczas  gdy  Papageno  gawędzi  z  jakąś  staruszką  w  łachmanach,  która  twierdzi,  że  jest … Papageną.

Gromy  i  błyskawice  przywołują  Papagena  do  milczenia.  Trzej  Geniusze  przynoszą  młodzieńcom  picie  i  jedzenie.  Zjawia  się  Pamina,  próbuje  rozmawiać  z księciem,  który  jej  jednak  nie  odpowiada.  Nieszczęśliwa  dziewczyna  przypuszcza, że  Tamino  już  jej  nie  kocha.

Kapłani  prowadzą  młodzieńców  dalej.  Chór  wita  wschodzące  słońce.  Sarastro oznajmia  księciu,  że  musi  teraz  przejść  próbę  rozstania.  Papageno  próbuje  wydostać  się  z  pałacu.  Kapłan  karci  go  i  pyta,  czy  ma  jakieś  życzenie.  Papageno prosi  o  wino  i  dostaje  je.  Zjawia  się  staruszka i  wymusza  na  Papagenie  przysięgę  wierności,  po  czym na chwilę  zrzuca  łachmany  i … Papageno  odkrywa młodą  i  piękną  Papagenę.  Chce  ją  oczywiście  objąć,  ale  ziawia  się  kapłan  i  zabiera  dziewczynę.

Pamina,  zrozpaczona  utratą  miłości  Tamina,  chce  się  zakłuć  sztyletem.  Ratują ją  Trzej  Geniusze  zapewniając,  że  Tamino  nadal  ją  kocha.  Tamina  czekają  jeszcze próby  ognia  i  wody.  Książę  pokonuje  je  razem  z  Paminą,  chronią  ich  dźwięki czarodziejskiego  fletu.  Papageno  na  próżno  szuka  swojej  Papageny.  Zrozpaczony,  chce  ze  sobą skończyć,  ale  Trzej  Geniusze  przypominają  mu  o  mocy  czarodziejskich  dzwonków. Na  ich  dźwięk  ziawia  się  Papagena.  Szczęśliwa  para  obiecuje  sobie  liczne  potomstwo.

Zdrajca  Monostatos  wraz  z  Królową  Nocy  i  Trzema  Damami  usiłują  wedrzeć  się pod  osłoną  do  Swiątyni.  W  huku  gromów  i  świetle  błyskawic  zapadają  się  jednak w  wieczną  noc.

Sarastro  stoi  przy  ołtarzu,  przed  nim  Tamino  i  Pamina.  Sarastro  śpiewa: „Promienie  słońca  zwyciężają  noc”. Chór  dodaje: „ Chwała  wtajemniczonym”.