Kopciuszek

Wesoły narrator pobiera z magicznej szkatułki piękną bajkę, w której Król zaprasza wszystkich na bal. Widząc śliczną dziewczynkę, córkę Leśniczego z pierwszego małżeństwa, on oferuje i jej  przyjść do pałacu. Kopciuszek bardzo chce zatańczyć, ale narzeka, że nie ma pięknego stroju. Jeszcze i macocha nie pozwala nawet myśleć o balu.

Kopciuszek przygotowuje swoich wymienionych sióstr na święto w pałacu Króla. Kiedy wyjechali, do smutnej dziewczyny przylata magiczna Wróżka. Dała Kopciuszku suknię, kryształowe buty i nawet powóz ze stangretem.

W środku balu Kopciuszek przybywa. Król, myśląc, że to jakaś nieznana piękna księżniczka, spotyka ją komplementami i przedstawia ja Księciu. Ten, zawsze smutny, po raz pierwszy uśmiechnął się,widząc Kopciuszka, i podarował pięknej, zabawnej dziewczynce najlepszą w całym królestwie różę, a potem jeszcze i napisał dla niej piosenkę.

Zbliża się północ. Kopciuszek, na rozkaz Wróżki, musi opuścić pałac. Dziewczyna spieszy się i gubi pantofelek.

Książę na balu na nikogo nie zwracał uwagi, oprócz Kopciuszka. Kiedy zniknęła, zrobil sie bardzo smutny. Król, aby pocieszyć smutek syna, rozkazuje odnaleźć tajemniczą dziewczynę. Pomóc powinna zgrabna pantofelka: która dziewczyna ma delikatną nóżkę, ta i będzie narzeczoną Księcia. Ile dziewcząt próbowali  ten but – na wszystkich był  zamały. Tylko Kopciuszku okazał się odpowiednim.

Książę dowiedział się w biednej służącej tą dziewczynę, którą pokochał od pierwszego wejrzenia. Zawołał: „Chcę, aby od dziś zawsze byliśmy razem i nigdy nie rozstawałi się!” I tu znowu pojawia się Wróżka. Ona nagradza Kopciuszka za dobre serce i gratuluje z realizacją marzeń.

Król bardzo się ucieszył, że jego syn będzie mieć taką piękną żonę!

Teraz wszyscy są szczęśliwi, nawet Macocha i jej corki, którym szlachetna dziewczyna-Kopciuszek wybaczyła ich złe czyny, zabierając z nich słowo nigdy nie wyrządzać zła.

У розпалі балу прибуває Попелюшка. Король, думаючи, що це якась невідома прекрасна принцеса, зустрічає її компліментами  і знайомить із Принцом. Той, завжди сумний, вперше усміхнувся,побачивши Попелюшку, і подарував гарній, веселій, кмітливій дівчинці найрозкішнішу в усьому королівстві троянду, а потім ще й склав для неї пісню.

Наближається північ. Попелюшка, за наказом Феї, мусить покинути палац. Вона поспішає і губить туфельку.

Принц на балу ні на кого не звертав уваги, крім Попелюшки. Коли вона зникла, дуже засумував. Король, щоб розрадити смуток сина, наказує розшукати загадкову дівчину. Допомогти повинна кришталева туфелька: кому підійде на делікатну ніжку, та й буде нареченою Принца.

Скільки дівчат не приміряли цю туфельку, в тому числі Злючка й Колючка, – на всіх вона  була замала. Тільки Попелюшці стала саме враз.

Принц упізнав у бідній служниці ту юнку, яку покохав із першого погляду. Він вигукнув: «Я хочу, щоб від сьогодні ми завжди були разом і ніколи не розлучалися!»

І тут знову з’являється Фея. Вона винагороджує Попелюшку за добре серце і вітає зі здійсненням мрії.

Король дуже зрадів, що  його син матиме таку чарівну дружину!

Тепер усі щасливі, навіть Мачуха, Злючка і Колючка, яким благородна Попелюшка вибачила їх погані вчинки, взявши з них слово ніколи не чинити зла.