Aida
Libretto Antonio Ghislanzonie
Mova: w jezyku oryginalu
Диригент-постановник |
Myron Yusypowycz Artysta ludowy Ukrainy |
Режисер-постановник |
Giuseppe Visciglia (Włochy) |
Балетмейстер-постановник |
Serhij Najenko zasłużone artysta Ukrainy |
Художники-постановники |
Tadej Ryndzak ludowy artysta Ukrainy Mychajlo Ryndzak аrtysta ludowy Ukrainy |
Художник костюмів |
Oksana Zinchenko zasłużone artysta Ukrainy |
Хормейстер |
Wasyl Kowal laureat wszechukraińskiego konkursu |
Odsłona I
Krótki dialog arcykapłana Izydy, Ramfisa, z młodym wodzem Radarnesem wprowadza we właściwą akcję. Oto właśnie za chwilę bogini ma dokonać wyboru wodza, który powiedzie egipskie wojska przeciw Etiopczykom. Radames gorąco pragnie otrzymać to dowództwo; pokochał on młodą niewolnicę Aidę, pojmaną w czasie poprzednich walk z Etiopczykami i spodziewa się, że gdyby teraz powrócił na czele zwycięskiej armii, Faraon nie odmówiłby mu niczego — przywróciłby wolność Aidzie i pozwoliłby Radamesowi poślubić ukochaną. Do pogrążonego w marzeniach młodzieńca zbliża się córka Faraona, Amneris. Kocha ona od dawna Radamesa i niepokoi ją jego wyraźna od pewnego czasu obojętność. Gdy zaś młody wojownik na widok wchodzącej Aidy okazuje widoczne wzruszenie, serce Amneris nurtować zaczyna podejrzenie, iż niewolnica ta może być jej rywalką.
Wkracza Faraon, otoczony wspaniałym orszakiem. Przed jego obliczem staje posłaniec, który przybiegł od południowych granic Egiptu z wieścią o nagłej napaści Etiopczyków pod dowództwem króla Amonasra. Faraon wzywa Egipcjan do boju i oznajmia, że bogini Izyda wyznaczyła już wodza, który poprowadzi wojska: jest nim Radames. Wśród okrzyków entuzjazmu Amneris podaje młodzieńcowi święty sztandar. Sercem Aidy targają sprzeczne uczucia. Chciałaby życzyć zwycięstwa Radamesowi, lecz zwycięstwo to oznacza klęskę i niedolę jej ojczyzny.
Odsłona II
W świątyni odbywa się uroczyste nabożeństwo z sakralnymi tańcami. Tu przy wtórze śpiewów kapłańskich arcykapłan Ramfis wręcza mającemu wyruszyć do walki Radamesowi poświęcony miecz.
Odsłona I
W pałacu faraonów w Memfis Amneris oczekuje powrotu zwycięskich wojsk egipskich z Radamesem na czele. W rozmowie z Aidą Amneris upewnia się, że etiopska niewolnica kocha młodego wodza. Z dumą i wyższością oświadcza, że ona — córka faraonów — jest jej rywalką. Z oddali dobiega gwar, świadczący o zbliżaniu się zwycięskich wojsk.
Odsłona II
Na wysokim tronie zasiada Faraon — przy jego boku Amneris i arcykapłan Ramfis. Witany radośnie, wkracza Radames. Amneris zawiesza mu na szyi wieniec zwycięstwa, zaś Faraon w imieniu wdzięcznej ojczyzny obiecuje spełnić każde jego życzenie. Radames każe przywieść przed majestat Faraona jeńców etiopskich. Wśród nich ze zgrozą dostrzega Aida swego ojca, ten jednak stanowczym ruchem nakazuje jej milczenie i sam zwraca się do Faraona, błagając o litość dla pokonanych. Przyznaje, że jest ojcem Aidy, twierdząc przy tym jednak, że król Amonasro zginął w krwawym boju. Radames prosi Faraona o wolność dla zwyciężonych przeciwników. Ramfis jednak ostrzega przed nierozważnym czynem miłosierdzia, doradzając, aby przynajmniej Aidę wraz z jej ojcem zatrzymać jako zakładników. Faraon zgadza się na takie rozwiązanie, zaś Radamesowi jako jeszcze jeden dowód wdzięczności ofiarowuje rękę swojej córki. Amneris tryumfuje, natomiast Aida jest w rozpaczy, podobnie jak Radames, który nie może teraz odrzucić tego dowodu łaski Faraona.
Nocą nad brzegiem Nilu z orszakiem kapłanek i arcykapłanem Ramfisem u boku kroczy Amneris do świątyni Izydy, by tam ostatnią noc przed zaślubinami z Radamesem spędzić na modlitwie, błagając boginię o szczęście i miłość małżonka. Pojawia się Aida; chce w tym ustronnym miejscu raz jeszcze — może ostatni — spotkać się z ukochanym. Serce jej wypełnia rozpacz i tęsknota za ojczyzną. W ślad za nią przybywa nieoczekiwanie Amonasro. Dowiedział się, że Radames ma powtórnie wyruszyć na wyprawę wojenną i nakłania Aidę, aby wykorzystując miłość młodzieńca, przeciągnęła go na stronę Etiopczyków, a przynajmniej, aby wydobyła od niego wiadomość o niestrzeżonych miejscach na granicy. Aida wzdraga się, w końcu jednak ulega. Amonasro kryje się wśród krzewów, bo oto nadbiega Radames. Aida odtrąca jego miłosne wyznania, przypominając o bliskim małżeństwie z Amneris, i wreszcie doprowadza do tego, że młody wódz po dłuższej walce wewnętrznej decyduje się zbiec z nią z Egiptu i udać się na pustynię, Obmyślając drogę ucieczki, zdradza Radames mimo woli wojskowe plany Egipcjan. Słowa jego podsłuchał Amonasro, który teraz wychodzi z ukrycia i, ku przerażeniu młodzieńca, daje mu się poznać jako król Etiopczyków. Zrozpaczonemu Radamesowi nie pozostaje już teraz nic innego jak ucieczka. W tym jednak momencie nieoczekiwanie pojawia się Amneris z Ramfisem. Aida i Amonasro uciekają, natomiast Radames oddaje się w ręce arcykapłana.
Odsłona I
Raz jeszcze usiłuje Amneris pozyskać serce Radamesa. Oto prowadzonemu na sąd młodemu wodzowi przyrzeka wyjednać łaskę i uniewinnienie, jeżeli poślubi ją i wyrzeknie się Aidy. Radames jednak odmawia. Odkąd Aida zniknęła, nie pragnie on już niczego prócz śmierci. Gdy więc zbiera się rada kapłańska pod przewodnictwem Ramfisa, Radames milczy, nie odpowiadając na zadawane pytania. Milczeniem tym potwierdza swą winę i skazany zostaje na śmierć przez zamurowanie żywcem w podziemnym grobie. Za późno zrozumiała Amneris, co sprawiła jej duma i zazdrość. Przeklina bezlitosnych sędziów.
Odsłona II
Nad Radamesem zamknęła się pokrywa grobowca. Oto wśród ciemności, z uczuciem przerażenia i radości zarazem, odnajduje on Aidę. Udało jej się ujść przed pościgiem, kiedy jednak usłyszała o wyroku na Radamesa, powróciła nie spostrzeżona przez nikogo i ukryła się w grobowcu, aby umrzeć wraz z ukochanym.
Aidę jedno z jego wspaniałych dziel, Verdi napisał na zamówienia Opery w Kairze na cześć otwarcia Kanału Sueskiego. W bezdusznym pustynnym krajobrazie nieskończenie gorące niebo tworzyło piramidę miłosną: schwytaną etiopska księżniczka Aida, dowódca Radames i mściwej królowej Amneres, pragną powietrza i miłości. Potrzeba szczerość i prawdziwych uczuć sprawiają, że bohaterowie działają w dowolny sposób.








































Аїда |
Tetiana Ołenycz laureat międzynarodowego konkursu |
Radames, wódz wojsk egipskich |
Roman Korencwit laureat międzynarodowego konkursu |
Amneris, córka faraona |
Tetiana Wachnowska zasłużone artystka Ukrainy Natalija Ozerska Marfa Szumkowa dyplom międzynarodowego konkursu Switłana Mamczur аrtystka ludowa Ukrainy |
Ramfis, arcykapłan Izydy |
Wołodymyr Dutczak Yuriy Tryceckyj zasłużone artysta Ukrainy |
Il Re, Faraon |
Wołodymyr Dutczak Roland Marczuk Yuriy Tryceckyj zasłużone artysta Ukrainy Roman Czabaranok laureat międzynarodowych konkursów |
Amonasro, etiopski władca, ojciec Aidy |
Andriy Benuyk laureat międzynarodowych konkursów Oleksandr Zozulya Ruslan Feranz |
Kapłanka |
Lubow Kaczala аrtystka ludowa Ukrainy Weronika Kolomiszczewa laureat międzynarodowego konkursu Switłana Mamczur аrtystka ludowa Ukrainy Oksana Mocherad |
Chodź |
Witalij Wojtko Jurij Hecko Roman Kovalchuk zasłużone artysta Ukrainy Andrij Sawka |